Nicolien is een marketingmanager uit Den Bosch die volop bezig was met de voorbereidingen voor haar vakantie. Alles was geregeld: een zonnige plek uitgezocht, haar werk netjes overgedragen en zelfs haar e-mails opgeschoond. Maar vlak voordat haar vakantie begon, ontving ze een onverwachte e-mail. Haar baas vroeg haar om tijdens haar vakantie deel te nemen aan een belangrijke vergadering. “Ik wist niet wat ik moest zeggen,” vertelt Nicolien. “Het sloeg alles wat ik had gepland in de war.”
Dit was niet de eerste keer dat haar baas verwachtte dat ze tijdens haar vakantie bereikbaar zou zijn. “Hij lijkt te vergeten dat vakanties bedoeld zijn om echt tot rust te komen,” zegt ze gefrustreerd. Het werk in de marketing is al behoorlijk stressvol. “Mijn dagen zijn vaak erg lang en ik sta altijd klaar voor mijn werk. Vakantie is juist de kans om weer op te laden. Maar als ik dan toch moet werken, heeft vakantie voor mij geen zin.”
Ze wilde eigenlijk direct ‘nee’ zeggen, maar voelde de druk om akkoord te gaan met de vraag. “Je wilt de indruk vermijden dat je niet betrokken bent,” legt ze uit. “Het voelt alsof je elke vrije minuut moet verantwoorden, terwijl iedereen recht heeft op echt vrij zijn.”
Met enige aarzeling antwoordde ze. “Ik gaf aan dat het lastig is werk en vakantie te combineren, maar dat ik het zou overwegen als het echt noodzakelijk was.” Het antwoord van haar baas kwam direct: haar aanwezigheid was ‘essentieel’. “Het was geen vraag meer, het was een vereiste.”
De stress van deze situatie beïnvloedt haar hele vakantie. “Ik kan niet ontspannen als ik weet dat er een werkvergadering gepland staat tijdens mijn vrije tijd,” zegt ze. Daarnaast voelt ze zich schuldig naar haar familie. “Mijn partner was boos en zei dat ik duidelijk grenzen moet stellen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.”
De Uitdaging van Grenzen Stellen
Ze vraagt zich af of haar baas in de toekomst altijd zal verwachten dat ze beschikbaar is tijdens vakanties. “Waar eindigt het als ik nu toe geef?”
Vakanties zijn volgens haar geen luxe, maar noodzakelijk. “Ik merk dat zonder genoeg rust de kans op een burn-out groter wordt,” zegt ze. “Het is ongezond om altijd maar aan te staan. Maar niet iedereen lijkt dat te begrijpen.”
De discussie over werkdruk en burn-outs is steeds actueler. “Er wordt veel gepraat over balans tussen werk en privé, maar als je zelfs op je vrije dagen beschikbaar moet zijn, verandert er niks.”
Nicolien heeft inmiddels ontdekt dat ze recht heeft op ongestoorde vakantie. “Werkgevers mogen je niet dwingen om tijdens verlof te werken, behalve in noodgevallen. Maar wat is dan echt dringend? Een vergadering voelt voor mij niet zo belangrijk.”
Ze denkt erover om haar vakbond of HR om advies te vragen, maar twijfelt nog. “Je wilt niet gezien worden als een ‘moeilijke werknemer’, vooral niet als werk niet altijd zeker is.”
Ze overweegt ook andere mogelijkheden. “Misschien had ik vanaf het begin duidelijk moeten maken dat ik niet beschikbaar ben,” overweegt ze. “Maar de angst voor gevolgen houdt me tegen. Mijn baan betekent veel voor me.”
Ze denkt eraan om het gesprek aan te gaan met haar baas over vakantietijd. “Misschien weet hij niet beter en kent hij het verschil tussen werk en vrije tijd niet. Als ik er niets over zeg, verandert er niks.”
Nicolien hoopt dat haar ervaring een bredere discussie over werk en vakantie op gang brengt. “Ik ben vast niet de enige die hiermee te maken heeft. Werkgevers moeten begrijpen dat werknemers productiever zijn als ze genoeg rust krijgen. Vakantie speelt daar een belangrijke rol in.”
Ze wil anderen aanmoedigen om voor zichzelf op te komen. “Ik weet dat het moeilijk kan zijn om nee te zeggen, maar soms moet je opkomen voor jezelf. Anders zijn wij degenen die met de gevolgen van te veel werken blijven zitten.”
Wat denk jij? Moet Nicolien meegaan met de wensen van haar baas en de vergadering bijwonen, of moet ze haar grenzen bewaken en nee zeggen? Deel je mening op onze Facebook-pagina en ga mee in de discussie!