Na een jaar vol persoonlijke en professionele uitdagingen wilde Melissa dolgraag eens goed tot rust komen. Haar moeder was overleden en ze had net een nieuwe baan die veel stress veroorzaakte. Dus besloot ze samen met haar man Mark een weekje naar een all-inclusive hotel in Spanje te gaan. Ze waren dolenthousiast over hun vooruitzicht, maar het eten daar bleek al snel niet zo aangenaam als verwacht.
Melissa had echt een pittig jaar achter de rug. “Met de achteruitgang van mijn moeder heb ik haar tot het einde verzorgd. Ondanks dat ik blij was dat ik er voor haar kon zijn, was het enorm zwaar, vooral omdat ik het alleen deed. Ook maakte ik nog eens een carrièreswitch en dat bracht veel stress mee,” legt ze uit.
Nadat alle zorgverplichtingen voorbij waren, was het Mark die voorstelde om een week naar Spanje te gaan. “Hij zag hoe moe ik was en vond dat we er even tussenuit moesten.” Mark regelde alles: een all-in hotel in Andalusië waar ze de hele dag door konden genieten van eten en drinken. “Normaal kiezen we voor knusse hotelletjes of B&B’s, dus dit was nieuw voor ons.”
Initial ervaring…
Aankomst en voorvallen tijdens de vakantie
Bij aankomst waren Melissa en Mark meteen erg blij. Het weer was geweldig en hun kamer was ruim en netjes. Melissa begon elke ochtend met een frisse duik in het zwembad voordat ze samen met Mark ging ontbijten. “Het was een beetje wennen om met zoveel mensen tegelijk te eten, maar het feit dat we ons geen zorgen hoefden te maken over de rekening was heerlijk. Alles was vooraf geregeld, dus we konden pakken wat we wilden. Hoe makkelijk is dat?”
Op de derde vakantiedag veranderde dit echter plotseling. “We kregen geen vrije keuze meer in het restaurant; het personeel wees ons een tafel aan. Vanaf toen zaten we steeds naast hetzelfde gezin: een vader, moeder, een klein meisje en hun grote hond. Het meisje werd al snel onrustig en rende tussen de tafels door, waarbij ze telkens tegen mij aan kwam. Op een gegeven moment wilde ze de hond borstelen en tot mijn verbazing gaf de moeder haar een borstel uit haar tas. Het meisje begon fanatiek met borstelen, waarbij de haren overal, ook op onze tafel, belandden.”
Melissa kon haar ogen niet geloven. “Het was echt smerig om te zien hoe een hond naast mijn bord geborsteld werd. Naast de haren dwarrelden er ook nog huidschilfers rond. Hoe vies is dat terwijl je aan het eten bent? En daarnaast, je neemt je hond toch niet mee naar een restaurant?”
Mark vroeg de moeder of haar dochter kon stoppen met borstelen. “Achteraf hadden we dat beter niet kunnen doen, want de ouders begrepen ons probleem niet. Ze zagen hun hond niet als vies. Ik snap dat ze blij waren dat hun dochter even bezig was zodat zij rustig konden eten.”
Die hond en het borstelende meisje hebben de vakantie van Melissa en Mark behoorlijk verstoord. “Ik keek er zo naar uit om lekker te kunnen ontspannen, maar elke maaltijd moesten we rekening houden met dat gezin naast ons. Waarom zou je tijdens etenstijd besluiten om je kind een hond te laten verzorgen? Dat doe je toch niet in een eetgelegenheid?”