Het is soms bijna niet te bevatten hoe weinig mensen aan elkaar denken. Laatst had ik weer een afspraakje met iemand die ik een poos geleden had leren kennen. Na een paar dates zou je denken dat hij me wat beter begrijpt. Maar niets bleek minder waar.
We zaten gezellig in een leuk restaurantje toen hij zomaar nonchalant een biefstuk bestelde. Een biefstuk! En dat terwijl ik vanaf het begin duidelijk heb verteld dat ik veganist ben. Geen dierlijke producten voor mij, zowel in mijn eten als in mijn kleding, dat is mijn bewuste keuze. En wat doet hij? Zonder erbij stil te staan bij mijn levensstijl, gaat hij voor vlees.
Ik voelde me best ongemakkelijk en, als ik eerlijk ben, ook een beetje geïrriteerd. “Kon hij echt niet eventjes vragen of ik er geen probleem mee had als hij vlees zou nemen?” vroeg ik me af. Het is toch niet te veel gevraagd? Maar nee, hij ging door alsof er niets aan de hand was. Toen ik hem er op aansprak, was zijn reactie simpelweg “Dat is toch prima? Ik ben geen vegan.”
Waarom Ik Mijn Date De Deur Wees
Op dat moment besloot ik dat het genoeg was. Ik probeerde het rustig uit te leggen. Het zat me niet dwars dat hij geen veganist was, maar ik had wel verwacht dat hij mijn overtuigingen wat serieuzer zou nemen. Als het andersom was, zou ik ook rekening met zijn keuzes houden. Maar zijn reactie was kil. Geen excuses, geen begrip. Alleen een stug: “Wat is daar erg aan?”
Wat had ik anders kunnen zeggen? Had ik moeten duidelijk maken dat het me niet zinde? Zou dat iets veranderd hebben? Waarschijnlijk niet. En dat was precies het punt: ik zag geen toekomst met iemand die mijn keuzes niet respecteerde. Het ging namelijk niet alleen maar om het eten. Het ging erom elkaar te respecteren, belangstelling te tonen, en bereid te zijn om elkaars wereld te begrijpen.
Die avond was de laatste keer dat we elkaar zagen. Geen berichten meer, geen telefoongesprekken. Het voelde als de enige juiste beslissing, want hoe kun je een leven delen met iemand die jouw waarden en keuzes niet waardeert? Misschien denken sommigen dat ik overdrijf, maar voor mij gaat het verder dan eten. Het gaat om wie ik ben en of iemand dat wil accepteren.