“Geen Russisch gas meer? Dan gebruiken we maar Gronings gas!” roept Bernd (72)
Bernd zit thuis, gekleed in een dikke winterjas, met de thermostaat niet hoger dan 16 graden. Hij wrijft zijn handen tegen elkaar om wat extra warmte te krijgen. Hoewel hij jarenlang hard heeft gewerkt, voelt het leven als gepensioneerde kil aan. “Destijds kregen we gewoon goedkoop gas uit Rusland,” klaagt hij. “En nu moeten we het maar zelf uitzoeken. Als dat gas geen optie meer is, laten we dan het Gronings gas weer aanboren!”
De thermostaat blijft laag
Bernd houdt de uitgaven strak in de gaten, maar merkt dat zelfs met een bescheiden pensioen het leven duurder wordt. Wat vroeger normaal was, is nu een luxe: gas gebruiken zonder zorgen. Hij durft de thermostaat niet hoger dan 16 graden te zetten, bang voor de energierekening die hem aan het einde van de maand wacht. “Ik zit te rillen in mijn eigen huis,” zegt hij geërgerd. “Het voelt alsof ik word gestraft, terwijl ik zoveel jaren heb bijgedragen aan de samenleving.”
Goedkoop Russisch gas was de norm
Bernd herinnert zich de tijd dat Russisch gas overal beschikbaar en betaalbaar was. Voor hem was dit niet alleen vanzelfsprekend, maar essentieel voor een betaalbare levensstandaard. “We hebben jaren van dat gas geprofiteerd,” zegt hij. “Maar nu wordt gezegd dat het niet goed is voor Europa. Wat bereik je ermee als je er alleen maar kouder en armer van wordt?” Bernd vindt de geopolitieke argumenten lastig en ingewikkeld. Voor hem draait het om eenvoudig warm kunnen zitten zonder blut te gaan.
“Ik heb mijn hele leven gewerkt om nu in de kou te zitten”
Wat Bernd het meest dwarszit, is het gevoel dat hij na een leven van hard werken gestraft wordt. “Ik heb 45 jaar gewerkt, belasting betaald en bijgedragen aan de economie,” zegt hij verontwaardigd. “En nu, op deze leeftijd, moet ik mezelf inpakken met dekens en truien omdat ik de gasrekening niet kan betalen.” Hij vindt het niet eerlijk dat hij en anderen in zijn situatie moeten lijden onder beleidsbeslissingen waar ze geen invloed op hadden. Voor hem voelt het alsof zijn generatie in de discussie over gas en energieprijzen wordt genegeerd.
Oneerlijk voor de huidige generatie
Bernd denkt ook aan de jongere generaties. “Hoe moet een jong gezin dit betalen?” vraagt hij zich af. “Ze hebben al hoge huren, dure levensmiddelen, en nu ook nog energiekosten die de pan uit rijzen.” Hij maakt zich zorgen dat de samenleving de verkeerde kant op beweegt, waarin basisbehoeften zoals warmte niet langer voor iedereen bereikbaar zijn. “Het lijkt alsof de politiek mensen letterlijk en figuurlijk in de kou laat staan.”
Gronings gas als oplossing?
Voor Bernd is de oplossing simpel: als we het Russisch gas niet willen, moeten we terug naar het Gronings gas. “We hebben die gasreserves onder onze voeten!” merkt hij op. “Waarom moeten we koud lijden terwijl we die voorraden hebben?” Hij begrijpt dat er aardbevingen in Groningen zijn geweest, maar gelooft dat er met goede compensatie en veiligheidsmaatregelen weer gewonnen kan worden. “Groningen steunt het hele land,” zegt hij, “en de Groningers verdienen daar erkenning voor.”
Wat vindt de lezer?
Wat denk jij? Is Bernd te kortzichtig met zijn pleidooi voor Gronings gas, of heeft hij een punt dat we in tijden van crisis onze eigen voorraden moeten aanspreken? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat basisbehoeften zoals warmte voor iedereen toegankelijk blijven, zonder de kosten voor de toekomstige generaties te verhogen? Deel je mening en laten we samen nadenken over een eerlijke en duurzame aanpak van de energiekwestie. Want één ding is zeker: in een welvarend land als Nederland zou niemand in de kou mogen zitten.