Laura is een 35-jarige moeder die na het beëindigen van haar huwelijk met Mark in een lastige financiële situatie terecht is gekomen. Hun huwelijk begon ooit met hoge verwachtingen en grote beloften, maar liep uiteindelijk uit op een turbulentie en scheiding.
De keuze voor deze scheiding heeft grote gevolgen voor hun kinderen, Emma (8) en Sam (6). “Het is hartverscheurend om te zien hoe onze beslissing hen raakt,” zegt Laura met een bezorgde blik. “Ik wil dat ze niet in armoede opgroeien, maar dat is nu wel een risico.”
Na de breuk doet Laura er alles aan om een veilige plek te creëren voor haar kinderen. Toch is de financiële situatie erg kwetsbaar. Laura’s ex was degene die de rekeningen betaalde, terwijl zij voor de kinderen en het huishouden zorgde.
Nu ze alleen voor hen zorgt, merkt Laura dat de dagelijkse kosten steeds zwaarder worden. “Huren, school, boodschappen… het loopt allemaal maar op. Ik red het niet meer met het geld dat ik binnenhaal,” zegt ze bezorgd.
“En dat is zonder te praten over onverwachte uitgaven, zoals doktersrekeningen of kapotte spullen in huis.”
De druk om ervoor te zorgen dat haar kinderen niets tekortkomen is enorm. “Ik heb altijd mijn best gedaan om Emma en Sam te geven wat ze nodig hebben. Maar nu is het echt zwaar. Ze zouden niet in armoede moeten leven,” zegt Laura terwijl ze zenuwachtig haar handen beweegt.
De spanning van proberen alles te betalen nekt niet alleen haar financiën maar ook haar gemoedstoestand. “Soms voelt het alsof ik geen uitweg heb. Het idee dat ze misschien minder kansen krijgen omdat ik hen niet kan bieden wat ze nodig hebben, doet me veel pijn.”
De kinderen merken de spanningen rondom de scheiding. Emma vraagt vaak of ze ooit weer op vakantie gaan, iets dat Laura nu niet kan beloven. “Ik voel me rot omdat ik hen dingen moet ontzeggen die andere kinderen als vanzelfsprekend zien. Dat doet me pijn,” zucht ze terwijl een traan over haar gezicht glijdt.
Een Onzekere Toekomst
Laura voelt zich vaak schuldig over het feit dat ze niet alles kan geven. “Als ik zie hoe ze spelen met vriendjes die wel op vakantie gaan of nieuwe kleren krijgen, wil ik hen dat ook geven, maar dat kan ik niet.”
Ze ervaart daarnaast druk van buitenaf om in alle behoeftes van haar kinderen te voorzien. “Het lijkt alsof iedereen alles op orde heeft. Moeders die zonder zorgen spullen voor hun kinderen kopen. Het doet me twijfelen aan mezelf,” vertelt ze.
Het is erg lastig om zowel financieel alles goed te regelen als een liefdevolle moeder te zijn. “Ik doe mijn best om er voor hen te zijn, maar het is moeilijk als ik me zo opgejaagd voel,” geeft ze toe. Steun van vrienden en familie is welkom, maar niet altijd genoeg om de geldzorgen te verlichten.
“Af en toe helpen vrienden met oppassen of een maaltijd, wat ontzettend aardig is. Maar ik kan niet steeds op anderen leunen,” zegt Laura. Ze voelt dat ze uiteindelijk zelf voor haar gezin moet zorgen, en dat gevoel van afhankelijkheid is ongemakkelijk.
Laura overweegt meer uren te gaan werken, maar dat brengt nieuwe problemen met zich mee. “Meer uren maken betekent ook meer kosten voor kinderopvang. Het is echt een vicieuze cirkel,” legt ze uit.
“Ik voel me gevangen tussen wat ik moet doen om rond te komen en wat het beste is voor mijn kinderen.” De toekomst maakt haar ongerust. Ze wil Emma en Sam een zorgeloze jeugd geven, maar dat is steeds moeilijker.
“Soms vraag ik me af hoe ik dit moet volhouden,” zegt ze met een sombere blik. Toch blijft Laura sterk. “Ik geef het niet op voor hen. Ze verdienen beter dan dit.”
Haar liefde voor de kinderen geeft haar de moed om door te gaan, ondanks alle struikelblokken. “Als ik hun blije gezichten zie, weet ik dat het de moeite waard is. Maar ik wil dat ze meer hebben dan enkel een leven in nood. Ze verdienen zoveel beter,” zegt ze vastberaden.
Laura hoopt op een betere toekomst voor zichzelf en haar kinderen. “Ik wil een situatie creëren waarin we ons veilig voelen en geen zorgen hebben over geld,” zegt ze overtuigend. De strijd is zwaar, maar haar toewijding om haar kinderen een betere toekomst te geven, houdt haar staande.
“Ik doe dit allemaal voor hen, en ik weet dat ik het kan. Maar het blijft zwaar,” sluit ze af met een hoopvolle glimlach, hoewel haar vermoeidheid zichtbaar is. Laura is vastbesloten om niet alleen door te zetten, maar om haar kinderen de liefde en steun te bieden die ze nodig hebben.